Honaino iritsi zinen
eta urrunago joan,
hona itzuli ere
behin, eta askotan,
artxipelagoaren
lur nagusira.
Jakinduriarako
hiri birsortua,
edertasunerako
atari eta egongela.
Ikusi nuen egin zizuten sarrera,
bizi izan nuen zure poza-algara;
beti itzultzen naiz ametsetan
utzi zeniguten paradisura.
Atsekabeak egotzi ditugu,
zutabeen azpiko zenotafioan
lurperatu eta ahaztu,
maitaleen eraztunekin bat.
Honaino iritsi zinen,
urrunago zerua aurkitu,
eta zeruko aingerua
alabastroko aldarean
gurtu zenuen negarrez
itsasarte bakoitzean.
Baina atari honetan
jaso zenuen ohorea,
jakintsuen hitzak,
poeten loreak.
Amuitz 