Duela mende bat gutxienez,
labore agortuen larre zabalen artean,
gertakari astronomiko baten antzera,
nire aurrean elkar gurutzatu ziren
izar urrunetatik iritsitako izpiak,
iraganeko eta etorkizuneko planoak,
egun hartan oraina zen une bakarrean.
Orainaldi hura duela mende bat
galdu zen egun hartako egutegiaren orrian,
eta hogeita hamasei mila orritxo, gutxienez,
egutegitik kendu ondoren,
izpi haien arteko talkaren eztandak
leku utzi dio hutsune beltz astunari,
bihotzeko taupada hilkorrari.
Ezkaiaren usai mingotsak eutsi dio soilik
astroen lerrokatze ez ohiko hark
utzitako aztarna samin eta tristeari,
lagun zaharrak elkartu zituen hitzorduak
ezin izan baitzuen zeru iluneko konstelazioetan,
izar usoek egindako bide iheskorretan,
eternitate osorako eguzki distiratsurik sortu.