Hasieran lur laua zen, oparoa.
Animaliek populatu zuten lurra, gizakiek.
Eta jainkoak asmatu zituzten,
eta haientzako aldareak eraiki,
tenpluak jaso.
Mailadia eratu zuten, eta gero
zutabe guztiak aldi berean
altxatu zituzten, tinko.
Fortunaren izenean otoitzak jaso zituzten izarretara,
eta bertuteen apologiazko esaldiak
grabatu zituzten tenpluetako frontoietan.
Gero, suntsituak izan ziren, denak,
gizaki harroak, haien apaizak eta etxeko animaliak,
eta tenpluen sabaiak erori ziren,
zutabe batzuk ondoren, kapitelak lurrera.
Zutik geratu ziren zutabe bakanak
handikeriaren lekuko bakarrak dira,
lur lauan eraikitako aldare hutsalen
zentzugabekeriaren erakusle.
Baina zutabe baten ertz higatuak,
friso erori baten moldura urratuak,
edertasun galduaren oinordeko dira ere,
perfekzio nahiaren arrasto gaurkotuak,
jakin-minaren eta irrikaren irudikatze isilak.