Ikusten dugunaren harago
dagoelakoan egia,
galdetzen dugu behin eta berriro
nora goazen azken egunean,
non egongo ote garen
une horretatik aurrera,
noiz arte iraun lezake
loraldiaren ondoko zimeltze
astun eta lausoak.
Baina erantzuna aski ezaguna dugu,
egia txoko bazterrean baita
ezkutuan, zelatan, itxarote amaigabean.
Denbora ihesean doala dirudi,
baina landare kimua poliki dator;
lekuak elkarrekiko gertuago daude
mapak tolestu genituenetik,
baina eskailerak nekez igotzen ditugu.
Ez baitago hutsune eterno bat baino
egia benetakoagorik,
baso trinko zeharkaezina baino
erantzun zehatzagorik,
pareta zuri abandonatu bat baino
misterio agerikoagorik.
Beraz, ez galdetu lotsakor;
arretaz begiratu, usnatu eta
landare kimuetaraino nekez igo.
Han, orduan,
aurkitzen dira ihes egin zigutenak.
Amuitz 