Urteak aurrera, egun luze ahaztuak,
orain laburragoak negu ilunean.
Urteroko esaldi errepikatuak,
hainbeste esanagatik guztiz agortuak,
zoriontasun merkea txaloz eta opaz,
ea datorrena hobea ote den dudatan.
Eta ezustean, iristen da urte bat
eta bizimodua aldatzen da erabat,
Zorionekoa izan al da aurtengo berrikuntza?
Zalantza, batzuetan ere nahiko itogarria…
Gazteen zarata, xalotasun samurra,
ikasgelen neke eta asebetetzea,
bulegoetako zereginek ausaz gaindituak,
adiskidetza atseginak indarberrituta.
Asmo eta xede handiko egiteko gauzak,
langileen baldintzak hobetzeaz harantza:
bizitza bera jokoan, gurea eta denona;
lanaren emaitza gure eskuetan,
inork ez dezala hortikan harrapa!
Inork ez ditzala, gure izenean,
itsas olatuak, zuhaitzen adarrak,
lanerako eskuak jabetu beretzat.
Urte berria dator, egun luzeagoak,
ikusiko ditugu hostoak berdetan,
eta ustekabean hemendik gutxira
adaxkak lehortuko, marroiztuko dira,
Gure ahaleginak, ordea, hor jarraituko du,
hitz ezagun merkeak eskaini beharrean
tinko eutsiko dugu aurrera bidean.
Urte berria dator, argi indartua,
itzala garaituz bere ilunean,
eta bizimodua, hor doa, erreka bezala,
harriak saihestuz sastraken artean:
noizbait iritsiko da itsaso urrutira.
Amuitz 