Berriro harriak udaberrirako joanean,
haitz beltzen aroa.
Elurra urtu zen bakardadearen garaian,
elur zuria.
Hodeiek estali zuten sumendiaren tontorra,
nik eguzkiaren epela jasotzen nuela
biluzik eta bakarrik.
Gaua iritsita, ordea, amodio ezkutuarekin jolasean
topatu nuen nire burua, nire gorputza,
belaunaldien arteko harreman isilean.
Harri beltzezko eremu mortuan
haize umeleko bolada iheskorrean
elur urtuaren magalean
itsaso beltzaren gainean
irudizko hutsunea itxuraz estaltzen
orain arte, negua berriz iritsi arte,
harri beltzezko hondartzak beste behin
zapaldu arte
eguzkiaren epela ostera jaso arte
apar zuriaren bakardadea irensten, berriro.
Amuitz 