Afalondoko pattarra,
iluntasuna,
pareta igo eta beste aldera pasa,
gaua, igerilekuko ur beltza,
arropa kendu, bazter batean utzi eta, azkar, buruz behera uretara bota,
epeltasuna, eguneko beroa uretan gordea,
arrastorik utzi nahi ez, baina uretan galdu nuen espartina!
izarrak, hodei bakanak, haize arina,
zuhaitzen murmurioa eta hosto bat ur gainera,
belztasunean murgildu besoez lagunduta,
jolastu isilean, udako plazera,
norbaitek pekatuan harrapatuko gintuen beldurra,
berrogei urte beranduago abesti batek gogora ekartzen dit
gaueko bainua, aspaldikoa,
malkoak ere epelak dira, iluntasunean sortuak.
Biharamuna, argiak indar berritua du, itsutzen nau,
Nightswimming deserves a quiet night, Rem.
___________
Logalea joan zitzaidan, eta gorputzekiko grina etorri,
bertan iragan genuen azken urtean printze zalduna zegoen,
baina aurrekoetan nor zen erakartzen ninduena?
Lehenengo urtean ahots lodi bat izan zitekeen, bigarrenean ideiarik ez,
taldeko inertziak ninderaman
baina bazegoen beste zerbait, deskriba ezina, oroitezina den zerbait.
___________
Magia ere bazen txaleteko lorategian sartu beharra,
Oporretako etxean jaberik ez uztaila hasierako gauetan, hutsik ingurua.
Izuari aurre egitea, gerta zitekeenari onespen aurreratua.
___________
Eta orain konturatzen naiz zu ez zinela han,
baina edozein modutan garai hartako gauen aztarna datorkidanean,
nire oroimenean agertzen zara iltzatuta.
Nolabait, piszina epeleko gau haiek
eta zurekin igaro nituen beste hainbat
berdintsuak ziren, dira,
haizeak lehor utzitako giroa,
hodei korrikalarien arteko ilargi handi distiratsua,
zuhaitzetako lehen hosto eroriak…
zurekin ere halakoak egin nituen
garagardo bati eta beste bati lotuta.
Berbena guztietan jartzen zuten abesti zaharra,
behin eta berriz errepikatu zenuena.
Gau lasaiak izan ziren haiek denak.
Orain ausardiarik ez,
desagertua zure irudia nire gorputzetatik,
bizitzak eramanda ur beroa putzuetatik.
Amuitz 