Dena gainbehera datorrenean
zeruan ez da izarrik geratzen.
Ahalegin hutsalak
errotik ateratzen du sustraia.
Amildegian soka bat jarrita ere
eustea ezinezkoa denean
eta oinen azpian ur beltza besterik
ikusterik ez dagoenean,
itsasoan ez da olaturik altxatzen.
Zulo beltza belusezkoa da
bere iluntasunean
harrapatzen zaituenean.
Gero iraileko egun bat iristen da
eta hondartzara zoaz,
ur gardena, olatu txikiak,
eguzkiak argitzen ditu arrainen ezkatak,
eta bizitzaren zentzua berreskuratzen duzu.
Baina zuloak hor dirau, mehatxu,
eta itxaropen urdinezko egun berrietan
sakonera beltz hartatik atera daitekeena
izu eternala da honez gero, madarikazio,
lotsazko begirada lurrean iltzatua.
Amuitz 