Clementina Arderiu
| DELFOS Clementina Arderiu (1889-1976) I el record encara —tossut, insistent— al camí m’atura; m’envolta d’imatges que obsedeixen folles com un cop de vent. L’olivar de Delfos tinc davant dels ulls! Magnes oliveres —com mai en veuria— cap a mar davallen assajant orgulls. Cadascuna impera en el seu replà, l’aigua de Castàlia les feia ufanoses: Catedrals!, diria jo —si en puc parlar. Triomf de la terra plena de saó! Un sol cop us veia mai us oblidava. Tamborins i flautes diuen la cançó. De la vostra empenta, de la vostra plata, la tonada porta tenaç lluïssor. Octubre 1968 | DELFOS Clementina Arderiu (1889-1976) Itzulpena: Jose Mari Zendoia Eta oroiminak —setati, gogor— gerarazten nau; irudiez lotu erokeri grinez haizekadak lez. Delfosko oliboak begi aurrean! Olibondotzarrak —inoiz ikusiak— itsasora maldan harro saiotan. Bakoitza nagusi bere lautadan, Kastaliako urak bertan alaituak: Katedralak! neuk —berbarik banu. Lurraren garaitza oparoz ase! Behin ikusi eta inoiz ahaztuak. Txistu-danbolinek kanta erranez. Zuen bultzadaz, zuen zilarraz, doinuak darama distira sendoa. 1968ko urria |
Amuitz 
Delfos, ez munduko baizik eta unibertsoaren erdigunea. Apolo jainkoaren tenploa. Eguzkia, musika eta poesia, hiruak batera.
Enviado desde Outlook para Androidhttps://aka.ms/AAb9ysg ________________________________
Baina unibertsoaren erdigunearen ondoan beste leku zoragarri bat dago: Galaxidi herria, Korintoko golkoan.